Infliximab در دسته اش اولین دارویی بود که در ایالات متحده برای درمان بیماری کرون متوسط تا شدید تایید شد. این عامل بیولوژیک یک آنتی بادی مونوکلونال chimeric است که به فاکتور نکروز توموری آلفا متصل می شود، بنابراین اثر ضد التهابی آنرا در موکوس دستگاه گوارش خنثی می کند. در اولین آزمایش کنترل شده با پلاسبو تصادفی، 81% از بیمارانیکه یک انفوزیونmg/kg 5 از infliximab دریافت می کردند، چهار هفته پس از شروع اولین دوز پاسخ بالینی داشتند. متاسفانه، پس از یک انفوزیون واحد از infliximab، پاسخ بالینی حفظ نمی شود. پیشنهاد شده است که پاسخ با انفوزیون های مکرر infliximabبهتر ابقاء خواهد شد. این مسئله با آزمایش ACCENT 1 (یک مطالعه بالینی بیماری کرون که infliximab را در یک رژیم درمانی طولانی مدت جدید ارزیابی می کند) تایید شد. نتایج ثابت کردند که افرادیکه انفوزیون های infliximab به صورت mg/kg5 یا mg/kg10 هر هشت هفته دریافت کردند احتمال بیشتری داشتند که یک بهبودی بالینی 39% و 45% به ترتیب در مقایسه با 19% در گروه پلاسبو را حفظ کردند. علاوه بر این افرادیکه پلاسبو دریافت کردند احتمال بیشتری داشتند که پاسخ بالینی را زودتر از افرادیکه دوزهای نگهدارنده از infliximab دریافت کردند، از دست بدهند.علیرغم اثرات بالینی مثبت infliximab، این دارو با عوارض جانبی (جدول3) همراه است که ممکن است منجر به مشکلات جدی و احتمالاً کشنده گردد. افراد با نقص قلبی متوسط تا شدید، نباید دوزهای بالاتر از mg/kg5 infliximab را دریافت کنند، چرا که دوزهای بالاتر با بدتر شدن نقص قلبی، افزایش حوادث قلبی عروقی، و مرگ و میر همراه هستند. از زمان معرفی آن در 1998 infliximabبا افزایش خطر دوباره فعال شدن سل (TB) همراه شده است. تمام بیماران باید پیش از شروع درمان در مورد TB سؤال و غربالگری شوند. عفونت های جدی، شامل بروز سمیت خونی و فعال شدن دوباره هپاتیت B گزارش شده است. بیماران با عفونت فعال نباید تا زمانیکه عفونت بر طرف شود روی infliximab شروع شوند، چرا که برخی موارد عفونت منجر به مرگ شده است. حوادث هماتولوژیک از قبیل لوکوپنی، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی، و پانسیتوپنی نیز گزارش شده اند. بنابراین، نشانه ها و علایم عفونت ، تب های مقاوم، و دیسکرازی خونی باید در طی و پس از درمان infliximab ارزیابی شوند. واکنش های افزایش حساسیت از قبیل کهیر، کاهش فشار خون، دیس پنه، تب، راش، میالژی و ادم صورت با انفوزیون ها رخ داده است و ممکن است با آنتی هیستامین ها، کورتیکواستروئید ها، استامینوفن، یا اپی نفرین درمان شوند. سمیت کبدی، بیماری شبه Serum Sikness ، حوادث نورولوژیک، و بدخیمی ها نادر هستند هرچند با infliximab همراه شده اند و در برخی موارد کشنده بودند. متخصصان باید پیش از شروع درمان infliximab برای بیماری کرون تشخیص دهند که آیا فواید بر خطرات غلبه می کند یا نه.
جدول3
| عوارض جانبی همراه با Infliximab |
|
نقص قلبی:
مرحله NYHA III/IV |
|
عفونت های جدی:
سل، هیستوپلاسموزیس، Coccidiodomycosis ، لیستریازیس، پنوموسیتوزیس، مایکوباکتریا، عفونت های قارچی، دوباره فعال شدن هپاتیت B |
|
هماتولوژیک:
لوکوپنی، نوتروپنی، ترومبوسیتوپنی، پان سیتوپنی |
|
واکنش های افزایش حساسیت:
کهیر، کاهش فشار خون، دیس پنه، تب، راش، درد عضلانی، ادم صورت، بیماری شبه Serum Sickness |
|
سمیت کبدی:
نقص کبدی حاد، یرقان، هپاتیت، کلستازیس، هپاتیت اتوایمون |
|
حوادث نورولوژیک:
نوریتاپتیک، تشنج، MS ، واسکولیت سیستمیک |
|
بدخیمی ها:
لنفوما |
آنتی بادیهایی که به عنوان آنتی بادیهای antichimeric انسانی (HACA) شناخته می شوند ممکن است در بیمارانیکه با infliximab درمان می شوند، بروز کنند. این مسئله اغلب منجر به واکنش های افزایش حساسیت تاخیری و ازدست دادن پاسخ درمانی می گردد. بیمارانیکه دیگر از infliximab سودی نمی برند، ممکن است با adalimunab به پاسخ برسند. Adalimunab اولین بار برای درمان آرتریت روماتوئید در آمریکا تایید شد و اکنون برای بیماری کرون متحمل آزمایشات بالینی می گردد. اطلاعات مقدماتی نشان می دهند که یک دوز بارگیری mg80 adalimunab در ابتدا و در هفته دوم که با mg40 یک هفته در میان دنبال می شود بخوبی با یک پاسخ بالینی مثبت تحمل می شود. ازآنجائیکه infliximab از نظر مولکولی مشابه adalimunab است، عوارض جانبی این عامل آنتی بادی G1 ایمونوگلوبولین مونوکلونال انسانی نوترکیب جدید ممکن است مشابه infliximab باشد، با این وجود تایید این مسئله باقی مانده است. Adalimunab با افزایش خطر دوباره فعال شدن TB و هپاتیت B همراه شده است، بنابراین تمام بیماران باید پیش از شروع درمان غربالگری شوند. عفونت های جدی نیز گزارش شده اند، بنابراین درمان بیماران با یک عفونت فعال نباید تا زمان برطرف کردن عفونت شروع شود.
source : http://www.mahyanews.com/index.php?option=com_content&task=view&id=862&Itemid=27
نظرات شما عزیزان:
احسان اسفندی 
ساعت1:29---16 خرداد 1391
سلام
26 سالمه و 2 ساله که مبتلا به بیماریه
کولیت اولسترو شدم.
6 ماه با داروهای مزالازین و اساکول تحت درمان بودم.
بعد از این 6 ماهداروهایم را قطع کردم و به گیاهانه دارویی رو اوردم.
9ماه کولیت خاموش بود.
اما الان شدیدا خونریزی دارم.
لطفا کمکم کنید.
پاسخ:آقا احسان عزیز من پزشک نیستم،ولی نگران نباشین،حتمادرمان میشه،به پزشکتون دوباره مراجعه کنین،داروهاروشروع کنین،آرامش خودتون رو حفظ کنین!تاجایی که میدونم،بهتره حتی در زمان خاموشی کولیت،داروها با دوز پایینتر طبق تجویز دکتر مصرف بشه و قطع نشه! 2سال برای کولیت زمان زیادی نیست،اگه سعی کنین مراقب خودتون باشین و درمان درست انجام بدین،مدتها کولیت تو خاموشی میمونه! حتما به پزشک فوق تخصص گوارش معتبر برین لطفا! منم در خدمتتون هستم،اگه کمکی بتونم انجام بدم!
فکرمیکنم اگه خونریزی شدید دارین باید با دز بالای پریدنیزولون جلوشو گرفت، بعد کمش کرد و مزالازین رو هم تا 8 عدد در روز خورد .. مسئله مهم اینه که موقع خاموشی هم، با دوز نگهدارنده دارو رو ادامه بدین ..
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
